مگس خربزه  Myiopardalis pardalina

   (Diptera:Tephritidae  )

آفت خربزه و طالبی وخیار وکدو و گرمک و دستنبو وبه طور کلی گیاهان خانواده کدوییان میباشد.

زیست شناسی:

در حشرات این خانواده رگ subcostal   همیشه در انتها با یک زاویه قائمه خمیدگی نشان می دهد وقبل از ان که به لبه بال برسد محو می گردد. زمستان را بصورت شفیره در عمق 8 تا 10 سا نتی متری خاک به سر می برد.در اواسط بهار که بوته های خربزه شروع به گل دادن می کنند مگس ها خارج شده و با تخمریز خود میوه هایی را که تازه از گل در امده اند را سوراخ می کنند و از شیره هایی که از ان خارج می گردد تغذیه می نمایند. 7 تا 10 روز پس از خروج و تغذیه و مگس ها جفت گیری کرده و ماده ها تخمهای خود را در داخل پوست میوه می گذارند.تخمریزی انفرادی است و هر مگس ماده حدود 100 عدد تخم می گذارد.بین 3 تا 6 روز بعد لاروهای ریز سفید رنگ از تخمها خارج شده و شروع به تغذیه از قسمتهای گوشتی میوه می نما یند.به این ترتیب گوشت میوه را سخت و قهوه ای رنگ کرده و باعث نا مرغوبی ان می شوند.دوره لاروی در تابستان یک تا دو هفته ولی در پا ییز سه هفته به طول می انجامد. سوراخ خروجی لارو در روی میوه کاملا" نمایان است. لاروها پس از رشد کامل در خاک افتاده تبدیل به شفیره می شوند.در عین حال تعداد زیادی از این لاروها درون میوه های الوده تبدیل به شفیره می گردند.میوه های الوده در اثر فعالیت میکرو ارگانیسم های بیماری زا که اغلب هنگام تخمریزی مگس ها به درون میوه راه یافته اند فاسد می شوند.دوران شفیرگی این مگس 2 تا 3 هفته ولی در پا ییز بیشتر است.این مگس 2 تا 3 نسل دارد و در شیراز 4 نسلی است.

کنترل مگس خربزه:

1- مبارزه زراعی بدین ترتیب صورت می گیرد که میوه کوچک را در برگ گیاه پیچیده و زیر خاک می گذارند تا از حمله مگس محفوظ بماند.این عمل هنگام گل گیری خربزه و طالبی انجام می گیرد.

2- سه تا چهار نوبت سم پاشی بوسیله فوزالون (زولون) امولسیون 35 درصد یا دیازینون 60 درصد به نسبت 1.5 لیتر در هکتار و اولین سم پاشی زمانی است که اکثر میوه ها فندقه باشند. بعد از 6 روز سمپاشی را تکرار می کنند. سایر سموم:

1. تری کلروفن(دیپترکس) sp80%و 1.5 کیلوگرم

2. دیمتوآت(روکسیون) EC40%   و 1.5 لیتر در هکتار

راست‌بالان در برگیرنده گروه‌های مختلفی از حشرات مانند آبدزدک‌ها، جیرجیرک‌ها و ملخ‌ها می‌باشند.
حشرات این راسته ممکن است بالدار یا بدون بال باشند. در فرم بالدار، عموماً بال‌های جلویی باریک و کشیده هستند و بال‌های عقب نسبتاً عریض است. بال‌های جلو تا حدودی زخیم و چرمی شده‌اند و اصطلاحاً به آن‌ها (Tegmina) میگویند. این حشرات دارای بال‌های عقب غشایی عریض و تعداد زیادی رگ‌بال هستند و در موقع استراحت مثل بادبزن تا می‌خورند و در زیر بال جلویی قرار می‌گیرند.
راست‌بالان شامل تعداد زیادی ا ز حشرات هستند و به دو زیر راسته تقسیم می‌شوند:
زیر راسته (Caelifera) و زیر راسته (Encifera) از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

کِلیفِرا (Caelifera)
زیر راسته کِلیفِرا شامل ملخ‌های شاخک کوتاه هستند. در این زیر راسته خانواده اکریدیده (Acrididae) اهمیت زیادی دارند. تعدادی از گونه‌ها مثل شیستو سکوگاریا و گلوست میگراتوریا از آفات بین‌المللی هستند و سازمان‌های بین‌المللی جمعیت آن‌ها را تحت مطالعه قرار می‌دهند، مخصوصاً در کشورهای آفریقایی جمعیت آن‌ها تحت کنترل است ولی در عین حال جمعیت انبوهی را تشکیل می‌دهند. در حین مهاجرت، این حشرات در مسیر پیش روی خود همه گیاهان را از بین می‌برند. از طریق کشور عربستان نیز یکی دو بار این ملخ‌ها وارد ایران شده‌اند و تمام گیاهان را در مسیر پیش روی خود از بین برده‌اند. ملخ‌های شاخک کوتاه، تخم‌شان را در خاک و به صورت گروهی در داخل محفظه‌ای به نام (Ootheca) اُوتکا قرار می‌دهند که تا مدت زمان یک سال باقی می‌ماند و در سال بعد پوره‌ها خارج می‌شوند و تغذیه خود را از گیاهان آغاز می‌کنند.

حشراتی مثل ملخ چگونه صداها را می‌شنوند؟
اندام شنوایی در ملخهای (Acrididae) در طرفین اولین حلقه شکم است و در ملخهای شاخک بلند بر روی ساق پای جلو قرار دارد.
انسی‌فرا (Encifera)
زیر راسته دوم (Orthoptera) که زیر راسته شاخه انسی‌فرا می‌باشند و شامل جیرجیرک‌ها، ملخ‌های شاخک بلند و آبدزدک‌ها هستند.
ملخ‌های شاخک بلند دارای تخم‌ریز بلندی هستند و شکل تخم‌ریز آن‌ها حالتی شمشیری دارد. این حشرات تخم خود را در داخل بافت گیاهان قرار می‌دهند. ملخ‌های شاخک بلند دارای فرم بالدار و بدون بال هستند. به صورت گروهی و تجمعی زندگی نمی‌کنند. این حشرات به عنوان یک آفت اندمیک یا بومی هستند و با جمعیت‌های نسبتاً پائینی که دارند از گیاهان تغذیه می‌کنند.
گروهی دیگر از حشرات راسته انسی‌فرا جیرجیرک‌ها هستند که از خانواده (Gryllidae) می‌باشند. عموم مردم با صدای این حشرات آشنایی دارند. جیرجیرک‌ها بهترین آوازخوان دنیای حشرات هستند. برخلاف ملخ‌های شاخک بلند که تحت عنوان خانواده (Tettigoniidae) گروه‌بندی می‌شوند، تخم‌ریز در جیرجیرک‌ها دارای مقطع استوانه‌ای شکل است اما در ملخ‌های شاخک بلند، بصورت شمشیری یا تیغه‌ای می‌باشند. جیرجیرک‌ها عموماً گیاه‌خوار هستند یا از مواد خشک آبی تغذیه می‌کنند و تحت شرایط خاصی می‌توانند در گلخانه‌ها ، چمنزارها و مراتع خساراتی به گیاهان وارد بکنند.

حشراتی به این کوچکی مثل جیرجیرک‌ها چطور می‌توانند صدایی به این رسایی تولید کنند؟
جیرجیرک‌ها از طریق سائیدن دو بال جلو به هم تولید صدا می‌کنند. در روی بال جیرجیرک‌ها اندامی بنام آینه و در روی بال دیگر اندامی بنام آرشه وجود دارد. از سائیدن دو بال جلویی به هم موسیقی بلند و رسایی تولید می‌شود .
گروهی دیگر از زیر راسته انسی‌فرا آب دزدک‌ها هستند. این خانواده تحت عنوان نام خانوادگی (Grylotapidae) می‌باشند. این حشرات دارای پاهای جلویی کَنَنده هستند، در واقع پاهای جلویی این حشرات متورم و دارای دندانه‌های متعددی است که به بیلچه‌ای برای کَندن زمین تبدیل شده است. این حشرات در عمق 15 تا 20 سانتیمتری زیر سطح زمین تونل‌هایی را حفر می‌کنند و محفظه‌ای برای تخم‌گذاری در داخل آن درست می کنند. پوره‌ها پس از خارج شدن همچون حشرات کامل به تغذیه از ریشه انواع گیاهان می‌پردازند. لذا تحت شرایطی ممکن است در مناطقی که گیاهان زینتی پرورش داده می‌شود یا زیر چمنزارها تبدیل به آفت شوند. این حشرات در طی یک سال یک مرتبه تخم‌گذاری می‌کنند، عموماً دارای یک نسل در سال هستند.

دوبالان یکی از بزرگترین راسته های حشرات را تشکیل می دهند که از نظر انبوهی جمعیت و تعداد گونه ها  تقریبا در همه جا فراوانند. اکثر دوبالان به علت داشتن یک جفت بال ، به سهولت از حشراتی که کلمه " Fly   " در مورد آنها بکار می رود نظیر ( Sawflies   ،Dragonflies   ،Stoneflies   و ... ) متمایز می شوند. این یک جفت بال ، بالهای جلویی بوده و جفت بال عقبی آنها به اندامهای برآمده کوچکی به نام  هالتر یا شاهنگ تحلیل یافته اند که بعنوان اندام های تعادلی عمل می کنند . در تعدادی از سایر راسته ها نیز مواردی دیده می شد که افراد آنها یک جفت بال دارند ( تعدادی از یک روزه ها ، تعدادی از سوسک ها ، شپشک های نباتی نر و ... ) ، ولی هیچکدام از آنها بجز شپشک های نباتی نر ، بالهای عقبی تبدیل شده به هالتر ندارند. برای تفکیک دوبالان " Diptera " از حشرات "دوبال" سایر راسته ها ، گاهی آنها ررا تحت عنوان " دوبالان " Tow-Winged flies می نامند. در اسامی عمومی دوبالان کلمه "fly" به عنوان یک کلمه متمایز کننده مطرح می شود ، در صورتیکه در اسامی عمومی حشرات سایر راسته ها این کلمه با کلمه توصیفی همراه می گردد.

 اکثر دوبالان حشراتی نسبتا کوچک ، با بدنی نرم بوده و عده ای کاملا ریزند . با وجود این ، بسیاری از آنها دارای اهمیت اقتصادی زیادی می باشند . پشه ها ، مگس های سیاه ، میدج های نیش زن ، خرمگس ها ، مگس های اصطبل و ... خونخوار بوده و از آفات مهم انسان و حیوانات محسوب می شوند . اکثر حشرات خونخوار و بعضی از انواع گندخوار نظیر مگسهای  خانگی و مگسهای آبی (کالیفوریده) ، ناقلین مهم بیماری ها هستند .

 ارگانیسم های عامل بیماری های مالاریا ، تب زرد ، فیلایازیس ، تب دانگ ، خواب ، تیفوئید (حصبه) ، اسهال و دیگر پاتوژن ها توسط دوبالان منتقل و منتشر می شوند. برخی دوبالان نظیرمگس گندم Mayetiola destractor(Say) و کرم سیب از آفات مهم گیاهان زراعی محسوب می گردند . از طرفی تعداد زیادی از دوبالان به عنوان گندخوار برای انسان مفیدند. عده ای شکارچی یا انگل مهم آفات حشره ای بوده ، برخی در گرده افشانی گیاهان زراعی کمک می کنند و بعضی نیز دشمنان طبیعی علفهای زیان آور محسوب می شوند.

 قطعات دهانی دو بالان از نوع مکنده بوده ، اما تغییرات قابل توجهی در ساختمان قطعات دهانی افراد این راسته وجود دارد. در بیشتر آنها قطعات دهانی از نوع سوراخ کننده ( زننده ) می باشند. در عده ای مکنده یا لیسنده بوده و در تعدادی نیز این اندام ها بحدی کم رشد نموده که وظیفه ای انجام نمی دهند.

راسته دو بالان دگردیسی کامل داشته و لارو اغلب آنها ماگوت (Maggots ) نامیده می شود. لاروها عموما بدون پا و کرمی شکل هستند. در خانواده های ابتدایی ( زیر راسته Nematocera ) سر معمولا خوب رشد کرده و آرواره های بالا بطور افقی حرکت می کنند.

 درخانواده های پیشرفته (زیر راسته Brachycera ) رشد سر کم بوده و قلاب های دهانی در یک صفحه عمودی حرکت می کنند . در بعضی از خانواده های براکی سرا (گروه های Asilomorpha و Tabanomorpha ) سر لارو اسکلروتیزه و کم و بیش تو رونده (Retractile) می باشد ، در حالیکه در عده ای ( گروه Muscomorpha ) هیچ نع اسکلروتیزاسیون بجز قطعات دهانی در سر دیده نمی شود .

 شفیره در زیر راسته نماتوسرا از نوع غیر آزاد (obtect ) بده در حالیکه در سایر دویالان مخفی (coarctate) است . بدین معنی که مرحله شفیرگی در داخل پوسته آخرین سن لاروی که به آن پوپاریوم می گویند سپری می شد. لاروهای دوبالان در اماکن مختلف زندگی می کنند . تعداد زیادی از آنها در انواع محیط های آبی شامل جویبارها ، استخرها ، دریاچه ها و گودال های موقتی و آبهای شور و قلیایی زندگی می کنند.

 لاروهایی که از گیاهان تغذیه می کنند ، معمولا در داخل بعضی از بافت های گیاهی به عنوان مینوز برگ ، حشرات گالزا ، ساقه خوار و ریشه خوار زندگی می کنند. لاروهای شکارچی در محیط های متفاوتی نظیر آب ، خاک ، زیر پوسته درختان ، سنگها یا روی رستنی ها فعالیت می کنند. گونه Haeomyia petrolei (Coqu)  از خانواده Ephydridae  در حوضچه های نفت خام زندگی می کند. سایر افدریدها در دریاچه های خیلی شور تکثیر می یابند. حشره بالغ دوبالان روی گیاهان مختلف  یا مایعات حیوانی نظیر شهد ، ترشحات و یا خون تغذیه می کنند. اکثر گونه ها از شهد و شیره تغذیه نموده اما بسیاری از آنها خونخوار و یا پریداتور دیگر حشرات نیز می باشند

انتخاب دشمن طبیعی؛ دشمنان طبیعی از نظر توانایی کنترل با هم متفاوتند که این تفاوت به دلیل اختلاف در خصوصیات زیستی آن‌ها است. از جمله این خصوصیات می‌توان به قدرت باروری، قدرت جستجو و فاکتورهای دیگر نیز اشاره کرد.
1) کیفیت دشمنان طبیعی؛ دشمنان طبیعی مورد استفاده برای تکثیر و رهاسازی باید عاری از بیماری و هیپرپارازیتوئیدها باشند. دشمن طبیعی انتخاب شده برای تکثیر باید دارای کیفیت مناسب باشد. جمعیت موسس انتخاب شده، برای برنامه تکثیر باید یک جمعیت سالم و قوی باشد هم‌چنین حفظ کیفیت دشمنان طبیعی در طی سالیان متمادی نیز از اهمیت فوق‌العاده زیادی برخوردار است. زیرا ورود دشمنان طبیعی به محیط بسته در واقع جمعیت آن‌ها را از یک جمعیت باز به یک جمعیت بسته تبدیل می‌کند که با گذشت چند سال احتمال کاهش تنوع ژنتیکی و هم چنین زوال ژنتیکی وجود دارد. به همین دلیل القا ژن به داخل جمعیت بصورت مرتب ضروری می‌نماید.
چگونگی القا ژن: معمولاً در برنامه‌های تکثیر بطور مرتب از جمعیت‌های وحشی گونه، به جمعیت‌های پرورشی اضافه می‌شود تا از کاهش تنوع ژنتیکی جلوگیری شود.
2) هزینه پرورش دشمنان طبیعی؛ برای موفقیت و توسعه کنترل بیولوژیک باید دشمنان طبیعی پرورش داده شده قدرت رقابت اقتصادی با سایر روش‌های کنترل آفات بویژه مبارزه شیمیایی را داشته باشند.
تعدادی از دشمنان طبیعی براحتی بر روی میزبان طبیعی خود پرورش داده می‌شوند. برای مثال کنه فیتوزیولوس پرسیمیلس (Phytoseiulus persimilis ) براحتی بر روی تترا نیکوسلتیکه و گیاه لوبیا پرورش داده می‌شود. نمونه دیگر انکارسیا فورموزا (Encarsia formosa) است که بر روی (Trialearodes vaporariorum) به سادگی تکثیر می‌یابد.
ولی در مورد بعضی از دشمنان طبیعی سیستم‌های طبیعی خیلی پر هزینه هستند. در سال‌های اخیر توجه زیادی به پرورش دشمنان طبیعی آفات گلخانه‌ای بر روی میزبان‌های مصنوعی انجام گرفته است. البته زمانی خواهد رسید که مبارزه بیولوژیک با مبارزه شیمیایی رقابت کند. کنترل بیولوژیک سه نوع مختلف دارد. در کنترل بیولوژیک کلاسیک یک دشمن طبیعی را در منطقه‌ای رهاسازی می‌کنند که برای همیشه مستقر می‌شود و جمعیت آفت را تحت کنترل در می‌آورد .در این مورد هزینه خیلی ناچیز است اما سود بالایی دارد. به این صورت که هزینه روش‌های کنترل بیولوژیک حدود یک پنجاهم مبارزه شیمیایی درمی‌آید.
3) ذخیره سازی و حمل و نقل دشمنان طبیعی؛ دشمنان طبیعی فقط در چند ماه از سال خریدار دارند. در حالیکه در طول سال باید جریان تولید دشمنان طبیعی حفظ شود. زمانی که تقاضا برای دشمن طبیعی وجود ندارد باید دشمن طبیعی را ذخیره نمود.
در مورد بعضی از دشمنان طبیعی بررسی‌هایی تاکنون انجام شده. مثلاً در مورد پشه آفیدولتوس آفیدومیزا (Aphidoletes aphidomyza) ثابت شده است که در دمای حدود یک درجه سانتی‌گراد تا مدت دو ماه حفظ می‌شود. هم‌چنین بال توری معمولی کریزوپرلا کارنئا (Chrysoperla carnea)، که برای کنترل بیولوژیک شته‌ها مورد استفاده قرار می گیرد، را می‌توان حدود 31 هفته ذخیره سازی کرد.

4) روش‌های کاربرد دشمنان طبیعی؛ زمان و نحوه‌ی رهاسازی دشمنان طبیعی در کارآیی و موفقیت آن‌ها بسیار موثر است.
روش‌های کاربرد در مورد گونه‌های مختلف دشمنان طبیعی بسیار متفاوت است. بعنوان مثال زنبور انکار سیافورموزا را بر روی کارت‌هایی می‌چسبانند. بر روی هر کارت تعداد زیادی از شفیره‌های آفت وجود دارد که پارازتیه است و داخل گلخانه‌ها به نهال‌ها و گیاهان زینتی آویزان می‌کنند. زنبورهای پارازیتوئید که خارج می‌شوند شروع به پارازتیه کردن میزبان خودشان می‌کنند. در صورتیکه بعضی از دشمنان طبیعی بوسیله هواپیما رهاسازی می‌شوند.
5) ارزیابی فرآورده بیولوژیک یا دشمنان طبیعی؛ برای اطمینان از کاهش جمعیت آفت به پایین‌تر از سطح زیان اقتصادی ارزیابی دشمنان طبیعی ضروری است. این ارزیابی می‌تواند از طریق مقایسه میزان پارازیتیسم در شرایطی که دشمن طبیعی را رهاسازی کردیم، با شرایطی که دشمن طبیعی وجود ندارد، انجام شود. از طریق مقایسه میزان پارازیتیسم می‌توان میزان کارآیی دشمن طبیعی را سنجید. هم‌چنین از طریق شمارش تعداد آفات در یک واحد سطح معین، در محلی که دشمن طبیعی استفاده شده و در محلی که دشمن طبیعی وجود ندارد نیز این کار میسر می‌شود.
بی‌خطر بودن دشمنان طبیعی، دشمنان طبیعی رهاسازی شده باید سایر موجودات مفید را مورد حمله قرار ندهند

سیستم طبقه بندی راسته پولکداران بر مبنای راسته به سه زیر راسته Zeugloptera    ، Monotrysia    و Ditrysia    میباشد

زیر راسته Zeugloptera   شاملبالپولکدارانی است که دارای آرواره های داهنی بالائی رشد یافته بوده و قطعات دهانی آنها از سیستم جونده است.

زیر راسته های Monotrysia   و Ditrysia   اساساً از روی اختلافات جنیتالیا (Genital character  ) از یکدیگر تفکیک میشوند.

در سیستم طبقه بندی روش اول زیر راسته Frenate   به تعدادی بالا خانواده تقسیم شده که مبنای تفکیک آنها

سیستم رگبندی بالها ،وجود یا عدم وجود ترمز(Frenulum  ) و سایر خصوصیات است. این بالا خانواده ها مجموعاً به دو بخش پروانه های کوچک یا (Microlepidoptera  ) و بخش پروانه های بزرگ یا (Macrolepidoptera) گروه بندی شده اند